មង្គលទីប្រាំបួន

សំដែងអំពី មង្គលទីប្រាំបួន
វិន័យដែលបុគ្គលបានសិក្សាហើយដោយប្រពៃ ( វិនយោ ចសុសិក្ខិតោ ) ។ 

គ្រប់គ្រងកម្មវីធីដោយៈ
ព្រះគ្រូចៅអធិការព្រះនាម វិនយធរោ យ៉ាន់ ថាត់
ការីកម្មវិធីដោយៈ ភិក្ខុ ញាណោ សែមសារ៉េត
រៀបចំថត និងកាត់តដោយ៖ ព្រះភិក្ខុ តិកូប្បញ្ញោ ផន សុភិន ។
មង្គលទីប្រាំបួន

​

ទាញយកទីនេះ

វិន័យ ក៏គឺសេចក្តីកំណត់ សេចក្តីបង្គាប់ ច្បាប់ទម្លាប់ដើម្បីគ្រប់គ្រងឲ្យមានរបៀបរៀបរយនោះឯង មានទាំងវិន័យរបស់សង្ឃនិងឃរាវាស

ទូទៅ។ វិន័យសំរាប់សង្ឃនោះមាន៧យ៉ាងឬហៅថាអនាគារិយវិន័យ ចំណែករបស់បុគ្គលឬគ្រហស្ថទូទៅវិញក៏មាន១០យ៉ាងដែរគឺ ការ
វៀរចាកអកុសលកម្ម១០ប្រការ ។

អនាគារិយវិន័យរបស់ព្រះសង្ឃមានដូចតទៅ ៖
១ បាដិមោក្ខសំវរ គឺការស្ថិតក្នុងសិលទាំងអស់ ២២៧ ខ ការខុសសិលខណាមួយ ក៏ចាត់ទុកមានទោស អាស្រ័យលើភាពធ្ងន់ស្រាល
រៀងតាមលំដាប់តាំងតែ បារាជិក សង្ឃាទិសេស បាចិត្តិយ បាដិទេសនីយ ថុល្លច្ច័យ ទុក្កដ និង ទុព្ភាសិត ជាដើម (ន័យរបស់ពាក្យនិមួយៗនោះត្រូវអធិប្បាយច្រើន មិនបាច់ពោលនៅក្នុងទីនេះទេ) ។

២ ឥន្ទ្រីយ៍សំវរ គឺការសង្រួមអាយត្តនៈទាំង៥ និងកាយ វាចា ចិត្ត ឲ្យស្ថិតក្នុងគន្លងដោយកុំទៅភ្លើតភ្លើនស្អិតជាប់នឹងអ្វីដែលមក
សម្ផស្សទាំងនោះ។
៣ អាជីវបារិសុទ្ធិសំវរ គឺការរកចិញ្ចឹមជីវិតក្នុងផ្លូវត្រូវ នោះក៏គឺការចេញបិណ្ឌបាត្រ មិនបានទាមទាររៃអង្គាស ឬត្រាចើសុំលុយពីអ្នកស្រុក ដើម្បីភាពសម្បូរណ៍សប្បាយរបស់ខ្លួនឯង។
៤ បច្ច័យបច្ចវេក្ខណៈ គឺការពិចារណាក្នុងអ្វីទាំងឡាយដល់គុណប្រយោជន៍ជាប្រាកដនូវអ្វីទាំងនោះ ដោយប្រើដើម្បីបរិភោគ ដើម្បី
ប្រយោជន៍ ភាពរួចរស់ និងការដំណើរទៅរបស់ជីវិតប៉ុណ្ណោះ។

វិន័យសំរាប់ឃរាវាសឬបុគ្គលទូទៅ ហៅថា អគារិយវិន័យ មានដូចតទៅនេះ (អកុសលកម្មបថ ១០ប្រការ) ៖

១ មិនសម្លាប់ជីវិត មនុស្សឬសត្វ មិនថាតូចឬធំ។

២ មិនលួចទ្រព្យ បន្លំលុយ របស់របរមកធ្វើជារបស់ខ្លួន។

៣ មិនប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាម ខុសកូនខុសប្រពន្ធ រំលោភអនាចារ។

៤ មិននិយាយកុហក បោកប្រាសឲ្យលង់ជឿ ឬបញ្ចុះបញ្ចូល។

៥ មិននិយាយចាក់ដោត និន្ទាឈ្នានិះ ញុះញង់ឲ្យគេបែកបាក់គ្នា។

៦ មិននិយាយគំរោះគំរើយ ធ្វើឲ្យទើសត្រចៀកអ្នកដទៃ។

៧ មិននិយាយស្តីឥតប្រយោជន៍ ឬដែលហៅថានិយាយស្តីផ្តេសផ្តាសគ្មានសារៈ ហេតុផល ឬប្រយោជន៍នោះ។

៨ មិនលោភចង់បានរបស់គេ គឺមានគំនិតចង់យករបស់អ្នកដទៃមកធ្វើជារបស់ខ្លួន។

៩ មិនគិតប្រទូស្ត ចិញ្ចឹមចិត្តឈឺចាប់ ចងអាឃាដ បំណងអាក្រក់លើអ្នកដទៃ។

១០ មិនឃើញខុសជាត្រូវ ដូចជា ឃើញថាឪពុកម្តាយមិនសំខាន់ បុណ្យឬកម្មមិនមានពិតជាដើម។